بیماریهای باکتریایی

مروری بر بیماری AHPND در میگو 

مقدمه  :

      در سالهای اخیر یکی از بیماریهای نوپدید با عنوان بیماری EMS(Early Mortality Syndrome) یا سندروم مرگ زودهنگام در میگوها شناخته شده است که به آن بیماری نکروز حاد هپاتوپانکراس Acute Hepatopancreatic Necrosis Disease ) AHPNS ) نیزگفته می شود . این بیماری با عث بروز تلفات سنگین میگودر کشورهای چین ، ویتنام ، مالزی ، تایلند و مکزیک گردیده است و نامگذاری آن ناشی از ایجاد تلفات میگوهای پرورشی تازه ذخیره سازی شده در استخرها بوده است . حدت بیماری به گونه ای است که در سال 2011 مناطق آلوده چین 80% محصول خود را از دست دادند . میزان خسارات وارده در کشور ویتنام طی سال 2011 از این بیماری بالع بر 570000 دلار و در سال 2012 حدود 2/7 میلیون دلار بوده است . این بیماری در نیمکره غربی نیز گزارش شده و در یکی از مناطق مکزیک طی سال 2013 خساراتی بالغ بر 118 میلیون دلار وارد نمود .

این بیماری در گونه های P.monodon و P.chinesis L.vanameiسبب مرگ و میر شدید ( گاه تا 100% ) در طی 30 روز ابتدائی پرورش پس از ذخیره سازی بچه میگوها در استخرهای پرورش می گردد .

علائم بالینی :

       شامل بی حالی ، رشد کم ، از دست دادن پوسته خارجی ( پوسته نرم) ، شنای کج ، خالی بودن روده و رنگ پریدگی می باشد . همچنین میگوهای بیمار دارای هپا توپانکراس غیر نرمال (کوچک شدن ، التهاب ، رنگ پریدگی و گاهی حضور لکه های سیاه رنگ) بوده که به راحتی در لای 2 انگشت له نمی شود .

عامل بیماری

       باکتری بنام Vibrio parahaemolyticus می باشد که توسط یک باکتریوفاژ (ویروس آلوده کننده باکتری)‌که بر روی پیکر باکتری می نشیند و باعث ایجاد تغییر حدت در باکتری میگردد .

اپیدمیولوژی بیماری

    این بیماری در کشورهای آسیای جنوب شرقی در 3 گونه پرورشی مهم دنیا مونودون و وانامی و چینی مشاهده شده است و تاکنون از کشورهای چین – ویتنام – مالزی – تایلند ومکزیک گزارش شده است .شوری ، درجه حرارت و همچنین PH بالا از عوامل محتمل بر بروز این بیماری میباشد.

روش تشخیص بیماری :

PCR - هیستوپاتولوژی

پیشگیری از بیماری:

• - اجرای سیستم مراقبت فعال و غیر فعال که بصورت هدفمند بر روی این بیماری صورت پذیرد.
• - اجرای اقدامات امنیتی زیستی (Biosecurity) در مراکز تکثیر و مزارع پرورش میگو.
• - آموزش و اطلاع رسانی به پرورش دهندگان و مسئولین بهداشتی مراکز تکثیر و مزارع پرورش میگو.
• - استفاده از بچه میگوهای سالم و با سن بالای 10 روز.
• - استفاده از آب سالم و عاری از عوامل پاتوژن با استفاده از فیلتراسیون و درمان مناسب آب.
• - نگهداری PH مناسب آب حدود 8 .
• - نگهداری اکسیژن محلول در آب به میزان حداقل ppm 4 و استفاده از دستگاههای هواده در کلیه اوقات.

دفتر بهداشت و مدیریت بیماریهای آبزیان