سازمان دامپزشکی کشور

عامل بیماری شاربن علامتی باکتری "کلستریدیوم شووای" است که هاگ آن در خاک و لاشه گندیده حیوانات وجود دارد؛ این هاگ معمولاً در بافت سالم مانند عضلات مستقر و پس از ضربه یا له شدن بافت و ایجاد شرایط بی‌هوازی، تکثیر می‌شود.

باکتری این بیماری به صورت هاگ مدت زیادی در خاک باقی می‌ماند.

شاربن علامتی بیماری حاد در گاو، گوسفند و گاو میش است که با ورم عضلات، لنگش، توکسمی(مسمومیت خونی) شدید و مرگ و میر همراه است.

وجود آمفیزم‌های زیر جلدی( جمع شدن هوا یا گاز در زیر پوست) از مهم‌ترین علائم بیماری است که به دلیل وجود حباب‌های هوا در زیر پوست، صدای مچاله شدن کاغذ شنیده می‌شود. در کالبد گشایی، عضلات به رنگ تیره با جلای فلزی، خون کف‌آلود همراه با گاز،کبد گاز‌دار، نفخ و گندیدگی سریع لاشه مشاهده می‌شود.

در صورت مشکوک شدن به بیماری شاربن علامتی، از کالبد گشایی لاشه جداً خودداری و لاشه دام‌ مبتلا سوزانده یا در عمق حداقل 2 متر در زمین دفن شود.

ویرایش و تنظیم: پرتال آموزش و ترویج سازمان دامپزشکی کشور

منبع: پرتال اداره کل دامپزشکی استان خراسان رضوی به نقل از دکتر علی‌رضا قدرتی، رئیس شبکه دامپزشکی طرقبه و شاندیز

* برای دریافت اطلاعات بیشتر در باره بیماری، فایل ثبت شده در ادامه خبر قابل بهره برداری است.